Begrafenissen zijn best leuk!
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
25 Juli 2010 | Vietnam, Can Tho
Ja, het is weer even geleden, maar daar ben ik weer om iedereen up te daten over onze nieuwste ervaringen!
Na het chaotische Phnom Penh zijn we dus doorgereisd per bus naar de badplaats Sihanoukville. De busreis was wel oke vergeleken met de rest en al snel hadden we een chill guesthouse gevonden, met een paar Cambodjanen die ons geloof ik wel leuk vonden, maar dat terzijde...
Het pad waar het guesthouse aan stond, was ook het pad naar Serendipity Beach, wat een beetje het strand was van Sihanoukville, dus we zaten daar prima! Typisch Cambodjaans echter weer dat dat complete pad ongeasfalteerd was, vol met gaten en gleuven zat en kortom een zooitje was, maar ach, wij zaten bij het strand.
Anyway, toen wij daar aankwamen was het prima weer, waarmee we mazzel hadden, want het had daarvoor vier dagen geregend! Ook bleek al snel dat aan het hele strand allemaal goedkope tentjes zaten die elke avond barbeques hadden voor 3 dollar en cocktails voor 2 dollar ofzo iets; heaven on earth. Dus wij meteen lekker barbequen die avond natuurlijk! Wat ook wel grappig was, was dat ik 2 meisjes tegenkwam daar die vorig jaar ook in Thailand meereisden en die nu vier maanden door Azie reizen, supergrappig en raar!
Ook de volgende dag was het echt supermooi weer en daar hebben we goed gebruik van gemaakt. Lekker gechilled in de zon, fruitshake erbij, af en toe de zee in (zijn jullie al jaloers?) dus niets te klagen! Oke, misschien toch wel; lichtelijk verbrand haha.
Helaas was het de 2 dagen erna typisch Cambodjaans regenseizoen; waar het regenseizoen in Thailand nog wel meevalt, doet dat het in Cambodja niet. Regen, regen, regen.
We hebben dus maar een visum voor Vietnam geregeld en besloten afgelopen vrijdag de grens over te steken. Ook dat buskaartje hadden we geregeld. Er was echter maar een soort buskaartje en die was 16 dollar (terwijl dit normaal echt maar 4 dollar is voor net zo'n lange rit), maar dan zouden we wel een luxe bus krijgen met wc erin en alles, dus wij hadden zo iets van; ja best, doe maar een keer, na al die rampbussen van de afgelopen tijd.
Nou, ik weet niet wat we de goden misdaan hadden, maar we kwamen er niet zo goed vanaf!
We werden om kwart over 7 ('s ochtends!) opgehaald door een pick-up bus, en normaalgezien rijdt zo'n bus je dan naar het busstation waar je op de echte bus stapt die tot eindbestemming rijdt. Wij dus braaf wachten, maar na een uur waren we nog steeds aan het rijden en iedereen werd al een beetje onrustig van; huh, wat gebeurt er? We kregen toch een goede bus?
Al snel stopten we langs de kant van de weg, maar nergens een busstation te zien...
Wordt er ineens met de meest primitieve middelen een band verwisseld, dat je echt dacht van; what the fuck gebeurt er hier? En natuurlijk werd er ons niets verteld, dus iedereen zat wederom licht verbaasd in de bus zonder wc.
Toen reden we doodleuk door totdat we bij Kampot kwamen (een Cambodjaanse plaats vlakbij de grens) waar enkele mensen uitstapten en nieuwe erin kwamen (die ook zo iets hadden van HUH?) en: een engels sprekende reisgids! Hemel zij dank...
Maar als we vroegen wat er met onze beloofde bus van ZESTIEN dollar gebeurd was, deed hij of net of hij geen Engels kon of hij zei dat die bus kapot was...Hmm, jaja, vast.
Maar goed, na een rampenrit met bijna-kapotspringende ramen en waggelbanken kwamen we dus bij de Vietnamese grens en wederom stond dit compleet in het teken van onze hele grensovergang: DRAMA. Karma's a bitch.
Eerst moesten visums en alles gecontroleerd worden, wat nog wel oke was, en toen kwam er een of andere Vietnamees met een Health-Declaration en nadat je die had ingevuld zei hij met een lachend gezicht: One dollar? Nou, dat slaat natuurlijk nergens op, maar goed, wat ben jij als onwetende toerist om te weigeren? Straks gaan ze moeilijk doen. Stomme sukkel. Tot overmaat van ramp vloog er een mus tegen het raam en zagen we 'm doodgaan, dus het was alweer helemaal compleet.
Daarna moesten we weer de bus in om er vervolgens nog twee keer uitgestuurd te worden omdat de politie onze paspoorten wilde controleren, dus wij waren flink chagrijnig. Oja, omdat we zo vroeg waren opgestaan hebben we niets kunnen eten behalve een vieze Mars en die bus stopte nergens, dus we stierven van de honger. Had er vast ook wel mee te maken. Lag vast niet aan die Vietnamesen.
Maargoed, uiteindelijk moesten we dus een andere bus in, na drie kwartier wachten, en die had geeneens airco en was ook al vreselijk. Maar uiteindelijk zijn we veilig aangekomen in Chau Doc, Vietnam. Daar hebben we onszelf maar getrakteerd op een luxe kamer met chille badkamer en hebben we de rest van de avond niet veel uitgevoerd, behalve Disney-Channel gekeken (I love Phineas&Ferb). De volgende dag lekker uitgeslapen en 's middags hadden we een tourtje achterop een Moto geboekt (een scooter)!
Nou, wij zo'n helmpie op, poncho later aan toen het begon te regenen en rijden maar! Was in het begin echt doodeng achterop zo'n mallootrijdende scooter, maar na een tijdje merk je het niet eens meer! We hebben wat locals bezocht, wat pagoda's en tempels en zijn Sam Mountain opgegaan, vanwaar je ook Cambodja kon zien.
Toen we 's avonds gingen eten, zaten we naast een Nederlands familie en die hadden het erover dat een straat verderop een begrafenis bezig was en dat we echt even moesten gaan kijken...nou, wij vol goede moed daarheen.
Staan we daar nog geen twee minuten te kijken, worden we al bij zo'n groep mensen aan tafel uitgenodigd en krijgen we allemaal eten en zelfgemaakte vage drank aangeboden!
Echt, ik heb nooit geweten dat een begrafenis zo leuk kon zijn! Ik heb nonstop gelachen. Die gasten vonden ons ook helemaal geweldig en volgens mij zijn we ook echt al tig keer uitgehuwelijkt aan hun zonen ofzo iets, maar er viel niet zo bijster veel uit hun gebrabbel op te maken.
De dag erna weer vroeg opgestaan om via een 2daagse tour naar Saigon te gaan! We gingen eerst naar floating villages op de Mekong en naar een fishfarm, wat allemaal wel wat op toerisme was afgesteld, maar opzich wel leuk om gezien te hebben. Ook weer met zo'n gammel bootje, haha!
Daarna zijn we doorgereden naar Can Tho, waar we nu dus zijn, en morgen gaan we nog wat dingen bezoeken met die tour en dan zijn we rond de avond als het goed is in Saigon!
Oja, ik heb ook een Vietnamees nummer, en dat is compleet gezien: +841233043978, dus dat is wat goedkoper. Ik denk echter alleen dat mijn familie is omgekomen in een mistral in Spanje, want ik word doodgenegeerd. En bedankt maar weer!
Fijn dat jullie me alweer vergeten zijn.
Uhm, even denken of ik nog meer te vertellen heb...
Waarschijnlijk blijven we tot 23 augustus in Vietnam (dan loopt ons visum in elk geval af) en jullie zullen wel denken; huh, Laos dan?
Maar ten eerste schijnt de grensovergang tussen noord-Vietnam (waar we eindigen) en Laos verschrikkelijk te zijn en megalang te duren, en ten tweede is er in Vietnam zoveel te zien, dat we er niet heel snel doorheen hoeven willen gaan! Dat betekent dat we rond de 22e/23e vanaf Hanoi naar Bangkok willen vliegen, dus moeten nog een keer een vlucht regelen.
Nou, dat was 'm dan weer! Het is volgens mij echt een supermegalang verhaal geworden, dus dan zijn jullie weer even bezig.
En laat het even weten als er mensen zijn die me willen adopteren?
Dag!!!
Na het chaotische Phnom Penh zijn we dus doorgereisd per bus naar de badplaats Sihanoukville. De busreis was wel oke vergeleken met de rest en al snel hadden we een chill guesthouse gevonden, met een paar Cambodjanen die ons geloof ik wel leuk vonden, maar dat terzijde...
Het pad waar het guesthouse aan stond, was ook het pad naar Serendipity Beach, wat een beetje het strand was van Sihanoukville, dus we zaten daar prima! Typisch Cambodjaans echter weer dat dat complete pad ongeasfalteerd was, vol met gaten en gleuven zat en kortom een zooitje was, maar ach, wij zaten bij het strand.
Anyway, toen wij daar aankwamen was het prima weer, waarmee we mazzel hadden, want het had daarvoor vier dagen geregend! Ook bleek al snel dat aan het hele strand allemaal goedkope tentjes zaten die elke avond barbeques hadden voor 3 dollar en cocktails voor 2 dollar ofzo iets; heaven on earth. Dus wij meteen lekker barbequen die avond natuurlijk! Wat ook wel grappig was, was dat ik 2 meisjes tegenkwam daar die vorig jaar ook in Thailand meereisden en die nu vier maanden door Azie reizen, supergrappig en raar!
Ook de volgende dag was het echt supermooi weer en daar hebben we goed gebruik van gemaakt. Lekker gechilled in de zon, fruitshake erbij, af en toe de zee in (zijn jullie al jaloers?) dus niets te klagen! Oke, misschien toch wel; lichtelijk verbrand haha.
Helaas was het de 2 dagen erna typisch Cambodjaans regenseizoen; waar het regenseizoen in Thailand nog wel meevalt, doet dat het in Cambodja niet. Regen, regen, regen.
We hebben dus maar een visum voor Vietnam geregeld en besloten afgelopen vrijdag de grens over te steken. Ook dat buskaartje hadden we geregeld. Er was echter maar een soort buskaartje en die was 16 dollar (terwijl dit normaal echt maar 4 dollar is voor net zo'n lange rit), maar dan zouden we wel een luxe bus krijgen met wc erin en alles, dus wij hadden zo iets van; ja best, doe maar een keer, na al die rampbussen van de afgelopen tijd.
Nou, ik weet niet wat we de goden misdaan hadden, maar we kwamen er niet zo goed vanaf!
We werden om kwart over 7 ('s ochtends!) opgehaald door een pick-up bus, en normaalgezien rijdt zo'n bus je dan naar het busstation waar je op de echte bus stapt die tot eindbestemming rijdt. Wij dus braaf wachten, maar na een uur waren we nog steeds aan het rijden en iedereen werd al een beetje onrustig van; huh, wat gebeurt er? We kregen toch een goede bus?
Al snel stopten we langs de kant van de weg, maar nergens een busstation te zien...
Wordt er ineens met de meest primitieve middelen een band verwisseld, dat je echt dacht van; what the fuck gebeurt er hier? En natuurlijk werd er ons niets verteld, dus iedereen zat wederom licht verbaasd in de bus zonder wc.
Toen reden we doodleuk door totdat we bij Kampot kwamen (een Cambodjaanse plaats vlakbij de grens) waar enkele mensen uitstapten en nieuwe erin kwamen (die ook zo iets hadden van HUH?) en: een engels sprekende reisgids! Hemel zij dank...
Maar als we vroegen wat er met onze beloofde bus van ZESTIEN dollar gebeurd was, deed hij of net of hij geen Engels kon of hij zei dat die bus kapot was...Hmm, jaja, vast.
Maar goed, na een rampenrit met bijna-kapotspringende ramen en waggelbanken kwamen we dus bij de Vietnamese grens en wederom stond dit compleet in het teken van onze hele grensovergang: DRAMA. Karma's a bitch.
Eerst moesten visums en alles gecontroleerd worden, wat nog wel oke was, en toen kwam er een of andere Vietnamees met een Health-Declaration en nadat je die had ingevuld zei hij met een lachend gezicht: One dollar? Nou, dat slaat natuurlijk nergens op, maar goed, wat ben jij als onwetende toerist om te weigeren? Straks gaan ze moeilijk doen. Stomme sukkel. Tot overmaat van ramp vloog er een mus tegen het raam en zagen we 'm doodgaan, dus het was alweer helemaal compleet.
Daarna moesten we weer de bus in om er vervolgens nog twee keer uitgestuurd te worden omdat de politie onze paspoorten wilde controleren, dus wij waren flink chagrijnig. Oja, omdat we zo vroeg waren opgestaan hebben we niets kunnen eten behalve een vieze Mars en die bus stopte nergens, dus we stierven van de honger. Had er vast ook wel mee te maken. Lag vast niet aan die Vietnamesen.
Maargoed, uiteindelijk moesten we dus een andere bus in, na drie kwartier wachten, en die had geeneens airco en was ook al vreselijk. Maar uiteindelijk zijn we veilig aangekomen in Chau Doc, Vietnam. Daar hebben we onszelf maar getrakteerd op een luxe kamer met chille badkamer en hebben we de rest van de avond niet veel uitgevoerd, behalve Disney-Channel gekeken (I love Phineas&Ferb). De volgende dag lekker uitgeslapen en 's middags hadden we een tourtje achterop een Moto geboekt (een scooter)!
Nou, wij zo'n helmpie op, poncho later aan toen het begon te regenen en rijden maar! Was in het begin echt doodeng achterop zo'n mallootrijdende scooter, maar na een tijdje merk je het niet eens meer! We hebben wat locals bezocht, wat pagoda's en tempels en zijn Sam Mountain opgegaan, vanwaar je ook Cambodja kon zien.
Toen we 's avonds gingen eten, zaten we naast een Nederlands familie en die hadden het erover dat een straat verderop een begrafenis bezig was en dat we echt even moesten gaan kijken...nou, wij vol goede moed daarheen.
Staan we daar nog geen twee minuten te kijken, worden we al bij zo'n groep mensen aan tafel uitgenodigd en krijgen we allemaal eten en zelfgemaakte vage drank aangeboden!
Echt, ik heb nooit geweten dat een begrafenis zo leuk kon zijn! Ik heb nonstop gelachen. Die gasten vonden ons ook helemaal geweldig en volgens mij zijn we ook echt al tig keer uitgehuwelijkt aan hun zonen ofzo iets, maar er viel niet zo bijster veel uit hun gebrabbel op te maken.
De dag erna weer vroeg opgestaan om via een 2daagse tour naar Saigon te gaan! We gingen eerst naar floating villages op de Mekong en naar een fishfarm, wat allemaal wel wat op toerisme was afgesteld, maar opzich wel leuk om gezien te hebben. Ook weer met zo'n gammel bootje, haha!
Daarna zijn we doorgereden naar Can Tho, waar we nu dus zijn, en morgen gaan we nog wat dingen bezoeken met die tour en dan zijn we rond de avond als het goed is in Saigon!
Oja, ik heb ook een Vietnamees nummer, en dat is compleet gezien: +841233043978, dus dat is wat goedkoper. Ik denk echter alleen dat mijn familie is omgekomen in een mistral in Spanje, want ik word doodgenegeerd. En bedankt maar weer!
Fijn dat jullie me alweer vergeten zijn.
Uhm, even denken of ik nog meer te vertellen heb...
Waarschijnlijk blijven we tot 23 augustus in Vietnam (dan loopt ons visum in elk geval af) en jullie zullen wel denken; huh, Laos dan?
Maar ten eerste schijnt de grensovergang tussen noord-Vietnam (waar we eindigen) en Laos verschrikkelijk te zijn en megalang te duren, en ten tweede is er in Vietnam zoveel te zien, dat we er niet heel snel doorheen hoeven willen gaan! Dat betekent dat we rond de 22e/23e vanaf Hanoi naar Bangkok willen vliegen, dus moeten nog een keer een vlucht regelen.
Nou, dat was 'm dan weer! Het is volgens mij echt een supermegalang verhaal geworden, dus dan zijn jullie weer even bezig.
En laat het even weten als er mensen zijn die me willen adopteren?
Dag!!!
-
25 Juli 2010 - 11:56
Dipti:
Fijn om weer wat van jullie te horen!
Wat een rampenrit zeg..maar wel weer mooie verhalen zeg!
xx -
25 Juli 2010 - 11:56
Jeroen:
Kim!
Vet, man, al die verhalen (h) Het is volgens mij in het buitenland überhaupt meer gebruikelijk om van begrafenissen een soort feestje te maken en het lijkt mij ook best wel cool. Misschien iets voor Uncle B.? Of contrasteert dat te veel met zijn persoonlijkheid :) ?
Maar ga je nu dan nog eerst naar Thailand ipv naar Laos, of ga je al eerder naar huis via Bangkok? Anyway, nog veel plezier, doe voorzichtig en gedraag je maar niet als Tessa (echt jongens, hoe verzinnen jullie het xD!).
Jeroen -
25 Juli 2010 - 13:19
Amber:
Haha, wat een verhaal weer:P Je moet echt iets met je schrijftalent gaan doen, Kim! Wel jammer dat jullie niet door kunnen naar Laos, maar jullie zullen je in Vietnam ook wel vermaken tot die tijd.
xxx
ps. Ik adopteer je wel! Dan kun je wonen in de bar, is dit niet fijn? Altijd drank bij de hand;p -
26 Juli 2010 - 15:00
M.:
Heeeeej, dochter van ons. Hier zijn we weer!!! Duurde even maar houden je toch maar als dochter, je kunt zo leuk vertellen. Hier waaide inderdaad DE MISTRAL, en het internet cafe zit ook steeds vol, dus daarom duurde het even. Jullie raken al aardig ingeburgerd, als je al naar een begrafenis mag! Morgen is Yoeri jarig, er komen maar een man of 35. Wordt het toch nog gezellig. Met ons verder alles goed en al aardig bruin, jullie niet zo te lezen. Helaas, euro´s zijn op, dus nog heel veel plezier en goed op elkaar letten. Heel veel kusjes, ook voor Dianne. (Adopteren we die maar) L Y M XXX -
27 Juli 2010 - 21:56
UB > 40:
He coz!
Adoptie altijd mogelijk. Transferbesprekingen met M. en V. zijn aan de gang.
Maar het belangrijkste is: je vermaakt je daar wel (of je nu wordt opgelicht of niet)? Granny's uiteraard gelijk op de hoogte gebracht van het laatste verhaal. Vonden ze erg leuk. Ze moesten die avond op visite bij Tien (is ze ingestort?) en Wim op visite en Hans kwam ook. Hadden ze wat te lullen. M. is trouwens wel aan de krenterige kant. Begint gelijk al weer over de knaken en dat het allemaal zo duur is om op internet bezig te zijn. Bullshit! Een speklap minder en i.p.v. een biefstuk een speklapje en je bent al weer een heel eind.
Wilma had haar verjaardag en ik heb me gisteren helemaal de tering gewerkt om de vaat weg te krijgen.
Die sucker van een Jeroen hebben ze ook weer ergens opgevist, want ik zag een bericht van 'm. Ik geloof vast dat hij mijn begrafenis t.z.t. wil regelen. Nou, vergeet het maar! Dat wordt een leuke dag en daar hebben we lulletje mayo niet voor nodig. Het is weer even zat. Tijd om te gaan.
Namens opa, oma en ons: niet te veel ZUIPEN! Viva la vida loca y tranquillo. Toro, toro.....
Kan Jeroen niet een keer meedoen in Pamplona met de stierenraces?? Een verse drol is het beste.
Verwarrend, ach nee, je kent ons dus doe ook de groeten aan D..
Toedeledokie!!!! -
27 Juli 2010 - 22:06
Dinky Dau:
Varen tussen de duizenden kalkstenen eilanden in Halong Bay lijkt op een boottocht door een surrealistisch schilderij. Vreemde begroeide rotsformaties rijzen op uit het water en pronken vaak loodrecht omhoog. Slechts een aantal van deze grillige eilandjes zijn bewoond. Door de regen en golven zijn grotten ontstaan in de steile rotsformaties. Sommige van deze woeste stukjes land hebben zo’n typische vorm dat ze bijnamen als de ‘Stenen Vissers’ of de ‘Slapende Schildpadden’ hebben gekregen. In een klassieke jonk, met z’n rode zeilen, glijd je over de ‘Dalende Draak’. Nog een bijnaam die gegeven is aan dit wonderbaarlijke natuurgebied dat in de jaren ’90 op de UNESCO lijst van werelderfgoederen werd geplaatst. Halong Bay kun je bevaren in de Golf van Tonkin, in het noordwesten van Vietnam.
Het hart van Vietnam vormt ook het hart van de spirituele wereld. Wie van architectonische hoogstandjes houdt mag tijdens een rondreis deze keizerlijke plaats niet overslaan. Ontdek de koninklijke graftombes en waan je tussen de pagodes, citadels en paleizen uit de Nguyen Dynastie. In de 19e eeuw was dit de laatste dynastie van Vietnam en de verblijfplaats van de keizers. Wandel wanneer je in Hue ben even door de ‘Forbidden Purple City’ die is afgesloten door een muur van 17 kilometer lang. Het keizerlijke paleis heeft het grotendeels moeten ontgelden tijdens de Vietnamoorlog, toen hier de Amerikanen en Zuid-Vietnamezen vochten tegen de Vietcong.
Gelukkig zijn er genoeg interessante overblijfselen uit het keizerlijke verleden. Zo vaar je over de Perfume River richting de Thien Mu Pagode. Aan dit boeddhistische middelpunt kleven verschillende legendes rondom een mythische witharige dame. ‘De pagode van de Hemelse Dame’ wordt het bouwwerk ook wel genoemd. Volgens Vietnamezen blijft het in deze streek niet bij architectonische schoonheid; volgens een gezegde zouden de mooiste vrouwen van Vietnam hier vandaan komen, omdat de keizers vroeger uit alle hoeken van het land vrouwen naar Hue lieten komen.
Een authentieke sfeer, Chinese invloeden en een flinke scheut Franse romantiek. Dat is Hanoi in een zin. In tegenstelling tot de meeste Aziatische hoofdsteden is het 3,5 miljoen zielen tellende Hanoi niet volgepropt met glazige wolkenkrabbers. Het moderne zakencentrum ligt namelijk in het veel drukkere Ho Shi Minhstad, het voormalige Saigon. Tijdens een hotelverblijf in Hanoi kan je langs de stalletjes in de smalle straten van de Chinese wijk dwalen of wandellen over de brede boulevards die getuigen van een koloniaal verleden. Vlak bij het Hoan Kiem Lake staat de befaamde Tempel der Literatuur. Ooit werd deze tempel opgedragen aan de beroemde filosoof Confusius. Later studeerden hier mandarijnen; de ambtenaren van de keizer die in het oude China een hoge status hadden. Het mausoleum van Ho Chi Minh moet je ook zeker op je agenda zetten.
Relaxen en vooral, zien hoe de Vietnamezen relaxen, doe je in het Lenin Park. Een andere vorm van ontspanning zul je beleven wanneer je aan tafel schuift in een van de restaurants. Voor weinig geld proef je de Vietnamese keuken in het levendige Cam Chi. Regionale specialiteiten, zoals de ‘cha ca’ (niet te verwarren met de swingende Cubaanse dansstijl) worden geserveerd met een verfrissend drankje. En dat laatste zul je zeker nodig hebben na een dag struinen door Hanoi!
In het uiterste noorden van Vietnam, op de grens met China, ligt een overweldigend berglandschap. Tussen het uitgestrekte groen kleuren de vele bergdorpjes met hun sierlijke kleding de omgeving. Een rondreis door het noorden is een duik tussen de wortels van Vietnam. Je komt lang uitgestrekte rijstterrassen, beboste bergpartijen en tientallen verschillende volkeren die je waarschijnlijk met een lach ontvangen. Misschien nodigen de ‘locals’ je wel uit voor een bezoek in hun paalwoning. Bij wie een winterjas in de koffer past is een reis naar Sapa een bijzondere ervaring. In de wintermaanden kan het kwik hier tot rond het vriespunt dalen. Een mooi gezicht is de vaak oprukkende mist die neerdaalt tussen de bergen. Een stuk warmer is het in de hooglanden van Bac Ha. Hoogtepunt is hier behalve de natuur, de kleurrijke zondagmarkt om doorheen te scharrelen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
