Dit is het einde.

Hello again...

Phoehoe, het droevige moment is aangebroken om mijn laatste logje van de vakantie alweer te schrijven :( Zoals jullie wel begrijpen, raak ik hierdoor heel verdrietig en depressief en in combinatie met mijn malariapillen kun je dan maar beter oppassen.
Om even de kern van het komende verhaal alvast samen te vatten: Nederland suckt, is retekoud, is saai en bleh. Zo, het hoge woord is eruit. Laat de lijst met punten maar komen met waarom Nederland wel zo'n leuk land is, want dat wil ik wel eens weten!

Hier is de lijst met waarom Vietnam zo leuk is (en deze is natuurlijk nog lang niet compleet):
* Het is warm.
* Regen is daar leuk.
* Alles is praktisch gratis (of in ieder geval goedkoop).
* Mensen hebben daar een "alles kan"- instelling.
* Mensen daar zijn nooit chagrijnig.
* Je kunt daar alles per scooter vervoeren.
* Je hoeft maar 10 rijlessen te hebben voordat je mag afrijden.
* Het lijkt net of niemand daar uberhaupt rijles heeft gehad.
* Ze hebben bountrystranden.
* Inclusief palmbomen.
* Iedereen is er grappig.
* 'Michael learns to rock' is daar een grote hit.
* Je kunt er de hele dag in je pyjama lopen en niemand die erom maalt.
* Je kunt overal afdingen.
* Etc. etc. etc.
Nou, kom maar op met Nederland dan.

In elk geval; onze laatste dag in Hanoi hebben we even goed geshopt en pas de dag dat we naar Bangkok moesten vliegen konden we ook daadwerkelijk ons vliegticket regelen. Gelukkig was dat allemaal goedgekomen en zo zaten we die maandagavond om kwart voor 9 in het vliegtuig van Thai Airways.
Tenslotte hadden we nog 2 volle dagen Bangkok, waarin we wat dingen bekeken hebben en natuurlijk weer goed geshopt hebben op Khoa San Road, want dat hoort er natuurlijk wel een beetje bij ;)

Helaas pindakaas was het donderdagmiddag alweer tijd om naar het vliegveld te gaan, boehoeee.
En toen vlogen we naar Dubai ineens met Thai Airways in plaats van Emirates, waardoor we geeneens een privescherm hadden en geen eigen films konden draaien of spelletjes konden spelen! Phoeh, afknapper hoor.
In Dubai aangekomen volgden we keurig de route die naar het vliegveld/de gates moest leiden en tenslotte kwamen we dan ook uit bij lange rijen wachtende mensen... dus ja, dan gaan wij ook maar in de lange rij wachtende mensen staan, makke schaapjes als wij zijn.
Dat ging allemaal goed, totdat ik ineens iets verdachts zag: waarom krijg je stempels in je paspoort als je het vliegveld helemaal niet afgaat?
Maar goed, natuurlijk denkt mijn brein daar verder niet bij na en liepen wij vrolijk verder. Toen we aan de beurt waren, liepen we dan ook gewillig naar onze controleman (in witte jurk) toe die ons ineens verdacht veel vragen stelde: "How long are you staying in Dubai?" "Where are you sleeping?" "Are you flying with her... Are you sure?"
Dit vonden we wel redelijk vreemd, maar ach, we konden immers toch geen andere kant op vanuit ons vliegtuig, dus we moesten hier wel heen!
En ja ja, toen kregen we leuke immigratiestempeltjes in ons paspoort met een verblijfsvisum en stonden we ineens in Dubai.
Tja.
Dan zie je allemaal enge mannen in witte jurken lopen en denk je toch wel van; goh, dit is vast niet goed?
Dus na veel gelach hebben we maar een rondje om het gebouw gelopen, zodat we uiteindelijk weer het vliegveld op konden, de douane weer door mochten en aan onze 12-urige (intussen 11-urige) wachttijd konden beginnen.

Zo hebben we geheel volgens traditie de eerste paar uren doorgebracht bij de MacDonalds, waar we even een lekkere schranspartij gehouden hebben. Echt, wat smaakt zo'n hamburger ineens naar een vijf-sterren-gerecht! Zevende hemel. Zelfs onze colabuiken konden nog heel wat cola verdragen!
Van de resten hamburger, augurk en patat hebben we maar poppetjes gemaakt om onze verveling te doden en enkele domme foto's later vonden we het tijd om het arme personeel met rust te laten en maar eens te gaan.
De rest van de tijd hebben we maar gedood door te computeren en pogingen tot slapen te doen. Aangezien de keiharde ligstoelen zijn die pogingen bij mij niet geheel gelukt.

Toen we tenslotte weer gingen inchecken, gaf ik mijn kaartje aan het Emirates-mevrouwtje die vervolgens doodleuk zei: "You're upgraded to business-class."
Uh oke?
Ja hoor, en Dianne ook.
Dus tadaa, wij mochten weer eens heerlijk business-class vliegen :D
Wij lagen natuurlijk helemaal dubbel, mazzelpikken dat we zijn, en dat maakte de schermloze vlucht van Thai Airways natuurlijk weer helemaal goed. In business-class hebben we vervolgens 6,5 uur genoten van massagestoelen, heel veel films, zalm, chocola en verse broodjes. Ik denk dat de hamburger erbij in het niet viel!
Maar helaas; time flies when you're having fun, en we waren al snel weer geland in Deutschland.
Daar stond ons een welkomscommitee op te wachten, inclusief spandoek en ballonnen, en natuurlijk kwamen de extra handen goed van pas om onze overdaad aan tassen te kunnen dragen ;)

Dus ja, zoals ik al zei aan het begin; nu is het weer Nederland. Op en top Nederland (lees: REGEN, kou, bleh). De eerste werkdagen staan alweer voor de deur en ook de eerste schooldagen komen al in zicht, dus dat wordt genieten!

Maar in ieder geval wil ik wel iedereen bedanken voor alle superleuke berichtjes de afgelopen weken, en ook voor het volgen van al onze verhalen! Voor foto's moet je maar op m'n hyves kijken of desnoods een keertje langskomen als je teveel tijd over hebt ;)

Voor nu: toedeledokie en tot de volgende keer maar weer!









Oke, om het af te leren nog een lijstje met quotes (oke, het zijn er veel, maar ze zijn allemaal mooi EN waar!):

* If you never lose your need to wander, you belong.
* Home is not a place; it is people.
* Travel is fatal to prejudice, bigotry, and narrow-mindedness.
* There are no foreign lands. It is the traveler only who is foreign.
* People travel to faraway places to watch, in fascination, the kind of people they ignore at home.
* Your true traveler finds boredom rather agreeable than painful. It is the symbol of his liberty-his excessive freedom. He accepts his boredom, when it comes, not merely philosophically, but almost with pleasure.
* For my part, I travel not to go anywhere, but to go. I travel for travel’s sake. The great affair is to move.
* One’s destination is never a place, but a new way of seeing things.
* Twenty years from now you will be more disappointed by the things you didn’t do than by the ones you did do. So throw off the bowlines, sail away from the safe harbor. Catch the trade winds in your sails. Explore. Dream. Discover.
* All journeys have secret destinations of which the traveler is unaware.
* Tourists don’t know where they’ve been, travelers don’t know where they’re going.
* To my mind, the greatest reward and luxury of travel is to be able to experience everyday things as if for the first time, to be in a position in which almost nothing is so familiar it is taken for granted.
* Once you have traveled, the voyage never ends, but is played out over and over again in the quiestest chambers. The mind can never break off from the journey.
* To travel is to discover that everyone is wrong about other countries.
* It is a strange thing to come home. While yet on the journey, you cannot at all realize how strange it will be.
* Traveling is like flirting with life. It’s like saying, ‘I would stay and love you, but I have to go; this is my station.
* Once in a while it really hits people that they don’t have to experience the world in the way they have been told to.
* The traveler sees what he sees, the tourist sees what he has come to see.
* It is not down in any map; true places never are.
* People don’t take trips – trips take people.